
Ο Πειραιώτης Κωνσταντίνος Λαζαράκης είναι ο πρώτος Έλληνας Master of Wine και ο πρώτος που κατέχει τον κορυφαίο τίτλο του Κρασιού σε ολόκληρη την Νοτιοανατολική Ευρώπη. Πως κατακτά όμως κανείς το κρασί; Ζητήσαμε από τον Κωνσταντίνο Λαζαράκη να μας μιλήσει για τη σχέση του με τον Πειραιά, για τους λόγους που οδήγησαν έναν Μηχανολόγο Μηχανικό στον Οίνο, για τα… μυστικά που επιτρέπουν σε έναν Master of Wine να παραμένει νηφάλιος ενώ δοκιμαζει τόσα κρασιά, αλλά και για όσα (βασικά) θα έπρεπε να γνωρίζουμε όταν απολαμβάνουμε το αγαπημένο μας ποτήρι κρασί!
Σε κάθε ευκαιρία δηλώνετε περήφανα πως γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στον Πειραιά. Τι σημαίνει για εσάς Πειραιάς και πως σας καθόρισε η σχέση σας με την πόλη-λιμάνι την επαγγελματική σας σταδιοδρομία;
Για εμένα ο Πειραιάς είναι η πόλη που με γέννησε, που με μεγάλωσε και που ακόμα με μεγαλώνει. Υπάρχει μια έκφραση που χρησιμοποιώ αρκετά: «Nιώθω σαν να είμαι στην μήτρα της μαμάς μου». Σημαίνει ότι νιώθω ασφαλής, νιώθω ζεστασιά, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα. Αυτό νιώθω κάθε πρωί όταν, φεύγοντας για την δουλειά μου, περνάω μπροστά από τόσα αγαπημένα μέρη της πόλης αυτής. Αυτό νιώθω όταν περπατώ στους δρόμους της. Υπέροχο συναίσθημα και είμαι τυχερός που το νιώθω τόσο συχνά.
Σε επίπεδο θεωρητικό, η σχέση μου με τον Πειραιά δεν καθόρισε την σταδιοδρομία μου. Σε μια πιο ολιστική ανάλυση, σίγουρα τα παιδικά μου χρόνια στον Πειραιά επηρέασαν τον χαρακτήρα μου, άρα αποκλείεται και να μην άλλαξαν και την επαγγελματική μου πορεία, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο.
Σίγουρα ο Πειραιάς με έκανε να έχω στο μυαλό μου το ότι «εντάξει ρε φίλος δεν είσαι και ο Master of the Universe! Ένα Πειραιωτάκι είσαι, γιος μάγειρα, στην Φίλωνος μεγάλωσες. Χαλαρά! Μην γκαζώνεις». Επίσης, και αυτό νομίζω πως με βοήθησε πολύ, ο Πειραιάς με έκανε να νιώθω άνετα και στα ψηλά και στα χαμηλά. Έχω δειπνήσει στα πιο ακριβά εστιατόρια του κόσμου αλλά και σε μέρη που τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα είμαι τυχερός που βγήκα από εκεί μέσα μονοκόμματος. Και στα δύο άκρα μπορούσα να περάσω αξέχαστα. Με την καλή έννοια.
Ο Πειραιάς με έκανε να έχω στο μυαλό μου το ότι «εντάξει ρε φίλος δεν είσαι και ο Master of the Universe! Ένα Πειραιωτάκι είσαι, γιος μάγειρα, στην Φίλωνος μεγάλωσες. Χαλαρά!
Σπουδάσατε Μηχανολόγος Μηχανικός, ωστόσο σήμερα είστε ένας από τους περίπου 400 Master of Wine διεθνώς και ο πρώτος στην Ελλάδα. Πως ξεκίνησε η σχέση σας με το κρασί;
Ιστορία που όσοι με ξέρουν την έχουν ακούσει χιλιάδες φορές. Είναι 1992, σπουδάζω τζαζ κιθάρα αλλά είμαι και Μηχανολόγος Μηχανικός στο ΕΜΠ. Περνάω δίπλα από τον Άγιο Κωνσταντίνο και πέφτω πάνω στην βιτρίνα του Επίλεκτον, του αγαπημένου φίλου Τάσου Κόντου. Βλέπω φιάλη κρασιού, τον Μέγα Οίνο του Σκούρα από την εσοδεία του 1987. Είχε τότε 3.200 δραχμές! Για να καταλάβετε, αν πήγαινες σε ταβέρνα με κορίτσι εκείνη την εποχή και με τα δικά μας βαλάντια, πλήρωνες 600 δραχμές για κρασί και δεν την κατάφερνες, έκανες πάνω από μήνα να κατέβεις πασαρέλα, μήπως και γλιτώσεις το κάζο.
Μπαίνω μέσα, λέω καλησπέρα (δεν τον ήξερα τον Κόντο τότε) και ρωτάω «γιατί ρε παιδιά τόσο ακριβό» Μου απαντά ο Τάσος «δεν ξέρω αλλά την Τετάρτη έχω εγκαίνια και θα είναι ο Σκούρας εδώ». Πηγαίνω μαζί με την τότε κοπέλα μου, και τώρα γυναίκα μου, πέφτω πάνω στον Γιώργο Σκούρα και την γυναίκα του την Ουρανία, πιάνω κουβέντα για δέκα λεπτά και φεύγω μαγεμένος. Λέω λοιπόν στην Τόνια «θέλω να μάθω και άλλα πράγματα για το κρασί».
Δέκα χρόνια μετά, το 2002, πήρα το Master of Wine, παντρεύτηκα την Τόνια, με κουμπάρους την Ουρανία και τον Γιώργο, ενώ μουσική στον γάμο μας έπαιξε ο Τάσος!
Λευκό κρασί με το ψάρι και κόκκινο με το κρέας: Πόσο απλοϊκό είναι τελικά αυτό το κλισέ και πόσο απέχει από την πραγματικότητα; Πως μπορεί κανείς να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις για τον οίνο;
Το κρασί δεν είναι κάτι το απλησίαστο, κάτι που πρέπει να ξέρεις πράγματα για αυτό για να το απολαύσεις. Το κρασί είναι γεύση, είναι γούστο, είναι ένστικτο. Και πολλές φορές οι άνθρωποι του κρασιού, ίσως για να νιώσουμε πιο σημαντικοί, στήνουμε τρελές μπάρες ασφαλείας στο κρασί και ο κόσμος φοβάται να πλησιάσει. «μα, καλά, βλάχος είσαι; Ψάρι με ερυθρό»;
Όλα αυτά είναι ξεφτιλίκια που διώχνουν τον απλό κόσμο που θέλει απλά να πιει κάτι και να του κάνει κέφι. Ξεχάστε τα όλα αυτά παιδιά που διαβάζετε από εδώ και από εκεί. Try it at home. Δοκιμάστε ότι κρασί θέλετε με ότι φαγητό θέλετε. Καλό θα ήταν να έχετε σωστά ποτήρια, αλλά και αν δεν έχετε δεν έγινε και τίποτα. Το κρασί θα σας μαγέψει όπως και να του φερθείτε.
Βέβαια, με λίγο γνώση, μπορεί κάποιος να καταλάβει περισσότερα και να λάβει έξτρα ευχαρίστηση από ένα ποτήρι κρασί. Εδώ θα κάνω τοποθέτηση προϊόντος και θα πω πως, από το 2004 έχω ιδρύσει στην Ελλάδα το WSPC έναν εκπαιδευτικό οργανισμό για το κρασί, που αφορά και επαγγελματίες και απλούς οινόφιλους. Όποιος έχει όρεξη βουρ! Password: Πειραιάς.

Επιτρέψτε μας να εκφράσουμε μια απορία που ίσως πολλοί έχουν σκεφτεί, αλλά λίγοι έχουν τολμήσει να εκφράσουν: Πως μπορεί κανείς να δοκιμάσει δεκάδες κρασιά ημερησίως, δίχως να χάνει τα… αυγά και τα πασχάλια;
Λογικό να το σκεφτεί κάποιος. Σε πρώτη φάση οι δοκιμαστές κρασιού φτύνουν. Το κρασί εννοώ. Αλλιώς, μέσα σε λίγα λεπτά δεν θα καταλαβαίναμε τι δοκιμάζουμε και λίγο αργότερα θα μεθούσαμε. Αν δεν έφτυνα όταν δοκιμάζω κρασιά, περίπου 3000 τον χρόνο, δεν θα ήμουν εδώ να γράφω αυτές τις γραμμές. Και στα μαθήματα του WSPC λέμε στους μαθητές ότι πρέπει να φτύνουν!
Από την άλλη, έχει σημασία και το τι θέλεις από την δοκιμή. Όταν πάω να δοκιμάσω 70 κρασιά σε ένα δίωρο, θέλω να πάρω χαμπάρι τα γενικά, το στυλ και σε γενικό επίπεδο την ποιότητα. Αν θέλω πραγματικά να ρουφήξω την ποιότητα ενός κρασιού, να δω και την τελευταία του σκιά, τότε με το ζόρι καταφέρνω 12 και θα χρειαστώ ώρες.
Αν ο Πειραιάς ήταν κρασί, θα ήταν Madeira. Φτιαγμένο από την θάλασσα, φτιαγμένο για την θάλασσα, σκαμμένο από την θάλασσα…Γεύση δύσκολη, θέλει προσπάθεια για να την καταλάβεις, αλλά, όταν την καταλάβεις, καταλαβαίνεις γιατί προσπάθησαν όλοι οι προηγούμενοι.
Ποια ελληνικά κρασιά ξεχωρίζετε; Ακριβότερο κρασί σημαίνει αναγκαστικά και καλύτερο κρασί;
Από τα Ελληνικά κρασιά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Έλεγα στο παρελθόν ότι «δεν μπορώ να ξεχωρίσω γιατί όλα είναι παιδιά μου», αλλά μεγάλωσα, κατάλαβα την Ύβρη και πια λέω «είναι όλα μπαμπάδες μου».
Μεγάλη κουβέντα η σχέση ποιότητας τιμής. Για κρασιά που για χρόνια, ή και δεκαετίες, πωλούνται σε σταθερά υψηλές τιμές, ναι, πρέπει να υπάρχει ποιότητα αλλά και άλλοι λόγοι, όπως η σπανιότητα, η ιστορία, ίσως και το marketing. Είναι εύκολο να είμαστε νιχιλιστές, να τα ισοπεδώνουμε όλα και να λέμε «έλα μωρέ, γιατί», αλλά η ζωή μας έχει δείξει πως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Άρα, για κάθε επιτυχία υπάρχει τουλάχιστον ένας καλός λόγος. Το αν μπορούμε να τον καταλάβουμε και αποδεχθούμε είναι άλλη κουβέντα.
Πολλοί Πειραιώτες κάνουν πράγματα για τον Πειραιά που δεν πηγάζουν από ένα businessplan αλλά από την καρδιά τους. Ο κόσμος, αν καταλαβαίνω καλά, έχει αρχίσει να κυνηγά τα πράγματα που βγαίνουν από καρδιές και όχι από excelόφυλλα
Ποιο είναι το αγαπημένο σας σημείο στον Πειραιά;
Χιλιάδες. Ίσως και παραπάνω. Θα σας πω όμως από πού πέρασα τον πιο σημαντικό καλεσμένο της ζωής μου, όταν του γνώρισα τον Πειραιά (μιλάω για τον γιο μας όταν τον φέρναμε σπίτι από το μαιευτήριο). Το δρομολόγιο ήταν: Πατρικό μου, μέρος του πρώτου ραντεβού (φυσικά στο Ρολόι), μέρος του πρώτου φιλιού (Σκουζέ και Καραΐσκου), Πατρικό της γυναίκας μου, σπίτι μας. Η σειρά εμφάνισης έχει να κάνει μόνο με την βέλτιστη διαδρομή και όχι την σημαντικότητα φυσικά.
Που πιστεύετε πως βρίσκετε ο Πειραιάς σήμερα ως γαστρονομικός προορισμός; Ποιες θα λέγατε πως είναι οι κορυφαίες προτεραιότητες για την περαιτέρω ανάδειξη και ανάπτυξη της πόλης;
Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα, αλλά βήματα γίνονται. Το θέμα είναι ο Πειραιώτης να μένει στον Πειραιά και να έρχονται και άτομα από εκτός. Και να είναι όλοι αυτοί άτομα που θα έρθουν για την γαστρονομία, όχι για την θέα ή για το ντάπα ντούπα (καλά και αυτά αλλά άλλη συζήτηση). Μπορώ να πω ονόματα ανθρώπων που το δουλεύουν εξαιρετικά αλλά δεν θα το κάνω γιατί είναι αρκετά, θα ξεχάσω και δεν θέλω να φανώ αγνώμων.
Το σίγουρο είναι πως πολλοί Πειραιώτες κάνουν πράγματα για τον Πειραιά που δεν πηγάζουν από ένα businessplan αλλά από την καρδιά τους. Ο κόσμος, αν καταλαβαίνω καλά, έχει αρχίσει να κυνηγά τα πράγματα που βγαίνουν από καρδιές και όχι από excelόφυλλα.
Αν ο Πειραιάς ήταν κρασί, ποιο θα ήταν;
Αν ο Πειραιάς ήταν κρασί, θα ήταν Madeira. Φτιαγμένο από την θάλασσα, φτιαγμένο για την θάλασσα, σκαμμένο από την θάλασσα. Φτιαγμένο για ταξίδια που το κάνουν μόνο καλύτερο, με αρωγό τον χρόνο. Γεύση δύσκολη, θέλει προσπάθεια για να την καταλάβεις, αλλά, όταν την καταλάβεις, καταλαβαίνεις γιατί προσπάθησαν όλοι οι προηγούμενοι.

Ποιός είναι ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης
Ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Τζαζ Μουσική στην Αιολική Σχολή Πειραιά. Ο τίτλος Master of Wine – MW, που θεωρείται ως ο κορυφαίος τίτλος στον χώρο του κρασιού, του απονεμήθηκε το 2002 σε ηλικία 32 ετών. Σήμερα υπάρχουν λιγότεροι από 360 MWs στον κόσμο, ενώ ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης είναι ο πρώτος Έλληνας και ο πρώτος Master of Wine στην Νοτιοανατολική Ευρώπη. Ως Αριστούχος σπουδαστής, στην εξέταση της Αμπελουργίας για το MW, το 2002, έλαβε το Βραβείο Villa Maria. Στην αντίστοιχη εξέταση της Τυφλής Γευστικής Δοκιμής και λόγω των εξαιρετικών επιδόσεων του σε αυτή, έχει τιμηθεί με το 13ο, στην ιστορία του, Βραβείο Bollinger Foundation Medal από τον οίκο της Champagne Bollinger. Το 2004 ίδρυσε στην Ελλάδα το Wine & Spirits Professional Center Ltd (W.S.P.C.), εκπαιδευτικό παράρτημα του WSET Αγγλίας του μεγαλύτερου εκπαιδευτικού οργανισμού στα κρασιά και τα αποστάγματα παγκοσμίως. To 2009, το W.S.P.C, βραβεύτηκε ως το καλύτερο εκπαιδευτικό παράρτημα του κόσμου – διακρινόμενο μέσα από 42 χώρες στις οποίες το WSET Αγγλίας είχε παραρτήματα. Το 2005, σε συνεργασία με τον Αγγλικό εκδοτικό οίκο Mitchell Beazley εκδίδει το βιβλίο του “The Wines of Greece”, το οποίο προτάθηκε μέσα στα τέσσερα καλύτερα βιβλία για το Βραβείο Andre Simon Memorial Award 2006. Η παγκόσμια κοινότητα αναγνωρίζει τις προσπάθειές του και επιβραβεύει το όραμα του για συνεχιζόμενη οινική παιδεία και για αυτό έχει τιμηθεί με το Βραβείο “Noval Award” ως «the MW Communicator of the Year 2006». Το 2012, βραβεύτηκε με τον τίτλο του «Επίτιμου Weinakademiker» από την Αυστριακή Ακαδημία Οίνου για την συμβολή του στον τομέα της οινικής εκπαίδευσης, και είναι ο 13ος που τιμάται με αυτό τον τρόπο. Επίσης, έχει τον τίτλο του “Fine & Rare Wine Specialist”. Ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW εργάζεται ως Διευθυντής Εισαγωγών για την εταιρία Αίολος AE, είναι συνιδιοκτήτης της εταιρίας Wine Wonders ενώ παράλληλα έχει συμβουλευτικό ρόλο στο Enterprise Greece, στην Αεροπορική Εταιρία Aegean Airlines, καθώς και σε πολλές οινοπαραγωγικές εταιρίες, ξενοδοχεία και εστιατόρια. Αρθρογραφεί σε κλαδικό και ποικίλης ύλης τύπο στην Ελλάδα και το εξωτερικό και είναι συνδιοργανωτής και πρόεδρος του Balkan International Wine Competition, που λαμβάνει χώρα στην Σόφια. Επίσης, είναι μέλος της International Food & Wine Society, αλλά και μέλος της Επιτροπής Οίνου αυτής.